Komunikat Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury

Nr 19/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r.

w sprawie Memorandum KSSiP i Wyższej Szkoły Prokuratury Generalnej Uzbekistanu

W związku z podniesionymi przez niektóre media wątpliwościami dotyczącymi podpisanego w dniu 2 marca 2011 roku przez Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury z Naczelnikiem Wyższej Szkoły Prokuratury Generalnej Republiki Uzbekistanu Memorandum o wzajemnym porozumieniu i współpracy w obszarze szkolenia kadr, Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury wyjaśnia, co następuje.

W dniu 2 marca 2011 roku w siedzibie Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie odbyło się spotkanie przedstawicieli kierownictwa Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury z delegacją Prokuratury Generalnej Republiki Uzbekistanu.

Podczas wizyty Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury podpisał z Naczelnikiem Wyższej Szkoły Prokuratury Generalnej Republiki Uzbekistanu Memorandum o wzajemnym porozumieniu i współpracy w obszarze szkolenia kadr. Współpraca przewiduje organizację forów, konferencji oraz wspólnych szkoleń oraz wymianę informacji na temat ustawodawstwa i systemów kształcenia kadr sądów i prokuratury. Grupa docelowa adresatów działań podejmowanych w ramach realizacji memorandum została określona szeroko, mimo profilu partnera uzbeckiego, z uwagi na różnice w strukturze organów ochrony prawnej.

Podpisany dokument stanowi o wzajemnej współpracy, jednak jego podstawowym celem, zgodnie z wolą partnerów, jest przekazanie doświadczeń polskich w zakresie realizacji europejskich standardów, w ramach kształcenia kadr wymiaru sprawiedliwości i prokuratury. Podstawowym celem współpracy jest pomoc przy reformie procesu kształcenia kadr prokuratury w Uzbekistanie. Polski model kształcenia ma służyć za wzorzec i źródło inspiracji w tym procesie.

Do spotkania i podpisania memorandum doszło z inicjatywy strony uzbeckiej, przekazanej za pośrednictwem Prokuratury Generalnej RP (pismem z dnia 4 stycznia br.PGVWM081/2/10). Spotkanie w KSSiP było częścią oficjalnej wizyty delegacji Uzbekistanu składanej na zaproszenie Prokuratora Generalnego RP.

Po raz pierwszy strona uzbecka zwróciła się do KSSiP w sprawie nawiązania współpracy partnerskiej w zakresie szkolenia kadr sądownictwa i prokuratury dnia 3 listopada 2009 r., za pośrednictwem Konsula Republiki Uzbekistanu w Warszawie. Wówczas do nawiązania współpracy nie doszło z uwagi na brak propozycji konkretnych działań w ramach planowanej współpracy.

Powyższa współpraca, jak również wszelka działalność KSSiP w sferze współpracy międzynarodowej, jest zgodna z polityką zagraniczną RP, stanowi realizacje założeń priorytetów współpracy międzynarodowej RP oraz Unii Europejskiej. W kontekście przedmiotowej umowy należy zwłaszcza wskazać na współpracę w ramach Partnerstwa Wschodniego, obejmującego Ukrainę, Gruzję, ale także takie państwa jak Białoruś, Mołdawię, Armenię i Azerbejdżan, a także współpracę z pastwami Azji Środkowej.

Ta pierwsza współpraca jest realizowana w ramach programu określającego wymiar wschodni polityki Unii Europejskiej w ramach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa. Projekt Partnerstwa został zapoczątkowany działaniami dyplomacji polskiej, wspieranymi przez Szwecję. Program zainaugurowano w Pradze w 2009 roku, podczas prezydencji czeskiej.

Ta druga stanowi następstwo 18-miesięcznego programu operacyjnego trzech Prezydencji (niemieckiej, portugalskiej i słoweńskiej) prowadzącego do stworzenia unijnej strategii wobec Azji Środkowej. Główne założenia strategii zaprezentowano 30 czerwca 2007 r. Jako główne obszary współpracy określono energetykę i przestrzeganie praw człowieka. Wobec centralnoazjatyckich partnerów przewiduje się dwupłaszczyznowe podejście – zarówno na poziomie regionalnym, jak i w stosunkach bilateralnych. W ramach pierwszego corocznie organizowane są, z inicjatywy Niemiec, konferencje dotyczące kształcenia kadr wymiaru sprawiedliwości. Podpisane memorandum stanowi realizację podejścia na drugiej płaszczyźnie (bilateralnej).

W ocenie KSSiP, współpraca z państwami, co do których podnoszone są zarzuty co do braku pełnej zgodności z szanowanymi w Polsce zasadami rządów prawa i ochrony praw człowieka, nie jest wykluczona, przeciwnie – jest wskazana, wręcz konieczna dla przeciwdziałania tej sytuacji, krzewienia akceptowanych przez nas postaw i wartości, w tym przez propagowanie modelu kształcenia kadr wymiaru sprawiedliwości i prokuratury, ukształtowanego w zgodzie z wytycznymi Rady Europy i Unii Europejskiej.

Powyższe działania są obowiązkiem demokratycznych państw, zwłaszcza tych, w których w ostatnich dziesięcioleciach dokonano z sukcesem transformacji ustrojowej.